ถ้าผมเห็นผีนายจะชอบผมไหม

ดีงับ

ผมชื่อ คาซึยะ โซระ

จะเรียก  โซระก็ได้งับ

ปีนี่อายุ 15 งับ

ปิดเทอมแล้วผมอยู่ที่โตเกียวผมก็ใช้ชีวิตเป็นวันๆอากาศก็ร้อน(◍•ᴗ•◍)❤  โดยไม่มีใคร  พ่อแม่ก็ไปทำงานที่อื่น..

ผมเป็นคนชอบเกมด้วย วันๆก็จะเล่นเกมแต่มันก็เบื่อนะที่ใช้ชิวิตในโตเกียวคนเดียว....ทำไงละ            ผมก็ไม่สนเพราะชินแล้ว     วันนี่เล่นเฟสดีกว่าผมเลื่อนไปเรื่อยๆไปเจอคนเข้ากลุ่ม  ไอเดน                    (เขาบอกว่าใครสนใจเขียนไว้เดียวจะมาตอบคับ)     ผมก็นั่งคิดว่าเข้าดีไหม..... ผมเขียนว่าสนใจเข้าเขาตอบผมเลยว่าเข้ากลุ่มนี่ใช่ไหมพอเข้ามากลุ่มนี้มีแต่คนคุยกัน

(หัวหน้ามีชื่อ  อัดโตะ)

เขาให้ผมแนะนำตัวว่าชื่ออะไรอายุเท่าไร

ผมก็เขียนไปด้วยความอายเพราะเขากลุ่มนี่วันแรก

วันต่อมีคนชวนว่ามีใครเล่นกันไหม

ผมไม่ตอบผมรอดูคนอื่นเอา

มีคนเขียวว่าเล่น  แล้วเขาก็โทรกันทุกคนเข้ามาเล่นกันแต่เหมือนว่าทุกคนก็พึ่งรู้จักกันไม่นาน

ผมก็นั่งเงียบไป  แล้วเขายังคุยและกันเรื่อย

มีคนทักผมว่า   บูมบูม  ใช้คับผมใช้ชื่อปลอมผม    ชื่อ  บูม  มันเป็นคำที่ลุงผมตั้งให้ครั้งแรกผมชอบชื่อนี่มาก  เขาถามว่าเล่น  ผมก็พูดไปปากสั้นมากมาก

ผมเล่นคับ  เขาพูดมาว่าขอชื่อในเกมหน่อย ผมให้ไป    ก็เล่นเกมกับทุกคนจนถึงดึก  ผมบอกกับทุกคนว่าไปนอนก่อนนะงับ  ทุกคนยอกฝันดีกับผม

ผมไปอาบน้ำเสร็จกำลังจะนอน  ขอเล่นมือถือดูเฟสไลนไปเรื่อย

.????

.????

.????

.????

                             วันที่3????

วันนี่ผมรอที่จะเล่นกับทุกคน  เข้าโทรกันแล้ว

ผมเข้าไปเจอผู้หนึ่งคนแล้วมีผู้หญิงคนนึงผมถามว่าคุณชื่ออะไรหรองับ

เขาแนะนำตีวว่า

ชื่อ ปังปอน  ซาอุระ

ผมบอกกับเขาว่ายินดีที่ได้รู้จักงับ

ผมก็บอกว่าเล่นกันไหมงับ

เขาบอกว่ายังดีกว่า  ผมก็โอเค

ผมเริ่มหิวแล้วผมไปข้างนอกเพื่อไปหาอะไรกิน

ตอนจะกลับบ้านได้แกงกะหรี่เนื้อไก่

ผมที่จะข้ามถนนไปแล้วผมไม่มองทางมีรถขันใหญ่มาชนผม......

ต่อมาผมลืมตาขึ้นผมก็อยู่โรงพายาบาลแล้วเจอผู้ชายมานั่งข้างเตียงนอนผม     พอเห็นผมตื่นเขาถามอาการผมว่าเจ็บตรงไหนหรือป่าวผมมองไปที่หน้าเขาผมเห็นผีอยู่ข้างๆเขา     ผมที่กลัวผีก็วิ่งออกจากโรงพายาบาล  ออกมาบ้านผมอยู่ไม่ไกลมากแต่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจไปอีกก็คือผมเห็นผีไปหมด มีผีมากมาย